در ادامه، مقاله با استفاده از روش المان مجزا، عملکرد صفحه حفار در پیکربندی‌های مختلف بازشو—در بخش مرکزی و نواحی پیرامونی—مورد تحلیل قرار می‌دهد. این ارزیابی عددی بر پایه پارامترهای مکانیکی، مشخصات خاک (چسبنده، غیرچسبنده، زمین‌های مخلوط)، و ویژگی‌های تماس ذرات انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که افزایش درصد بازشو در ناحیه مرکزی صفحه حفار برای خاک‌های چسبنده منجر به بهبود روانی خاک، کاهش احتمال گرفتگی و کاهش نیروهای رانش و گشتاور مورد نیاز می‌شود. در مقابل، برای خاک‌های غیرچسبنده و زمین‌های مخلوط، افزایش بازشو در ناحیه پیرامونی انتقال یکنواخت مصالح و جلوگیری از نقاط کور در صفحه حفار را تضمین می‌کند. این رفتار با تحلیل سه صفحه حفار مورد استفاده در پروژه‌های متروی تهران نیز تطبیق داده شده است.